آزمایش ارزیابی ذرات ریز خوراک و اثر فرم های متفاوت خوراک در شرکت بوقلمون آویاژن انگلیس بررسی شد. این موضوع شامل تغذیه پرندگان نر BUT6 می باشد که از یک الی ۲۰ هفتگی با کرامبل ها و پلت های خوب و ضعیف تغذیه شدند.

جیره ها بر اساس اختصاصات تغذیه ای توصیه شده شرکت بوقلمون آویاژن و برنامه های تغذیه ای تهیه گردیده اند.

جیره شروع کرامبل با کیفیت خوب و ضعیف بود. پلت با کیفیت ضعیف به وسیله چکش خرد کننده پلت ریز و اختلاط آن با پلت سالم به  صورت ۵۰ :۵۰ تهیه گردید.

مخلوط خوراک آردی با پلت از لحاظ فرم فیزیکی همانند خوراکی که در مزرعه تهیه می شود ، به نظر می آید. نتایج نشان دهنده افت معنی داری در وزن بدن ۲۰ هفتگی می باشد ،تیمار دان ضعیف نسبت به گروه کنترل ۱۲.۳ درصد افت وزن بدن داشته است.

ضریب تبدیل خوراک در بیست هفتگی ، ۳۶ درصد نسبت به گروه کنترل بدتر شده است.

تولید گوشت سینه در ۲۰ هفتگی ارزیابی شد ، در تیمار خوراک ضعیف ، تولید گوشت سینه ۷.۵ درصد کاهش داشت.

این اثر روی عضله سینه بسیار با فرم خوراک و توسعه فیزیکی متناسب با سن مرتبط است.پرندگان تغذیه شده با فرم خوراک ضعیف نسبت به فرم خوراک و توسعه فیزیولوژیکی با سن مرتبط است.

پرندگان تغذیه شده با فرم خوراک ضعیف نسبت به فرم خوراک مناسب ، تکامل فیزیولوژیکی کمتری در سن بیست هفتگی داشتند و تولید عضله سینه افزایش نداشت.

اثر فرم  خوراک به روی عملکرد بسیار واضح و آشکار بود، به خصوص اثر بزرگ و غیر منتظره ای روی ضریب تبدیل خوراک داشت.

داده ها نشان دهنده این است که پرنده های تغذیه شده با فرم فیزیکی ضعیف خوراک نسبت به پرنده هایی که با فرم فیزیکی مناسبی تغذیه می شوند به طور معنی داری خوراک بیشتری مصرف می کنند. که به وزن زنده تبدیل نمی شود.

ضایعات و ریخت و پاش خوراک ، مدرکی بر خوراک پلت با کیفیت پائین است . اگر چه ضایعات و ریخت و پاش خوراک در برخی پن ها مدرک می باشد، این مورد سطحی است و به حد کافی در تفاوت ضریب تبدیل خوراک به حساب نمی آید.

تفسیر امکان پذیر دیگر برای درجه اثر روی ضریب تبدیل خوراک ممکن است با مهیا کردن خوراک ضعیف از نظر فیزیکی مرتبط باشد.

مقدار مواد آردی داخل خوراک ضعیف بسیار معنی دار است و همچنین توسعه و افزایش پودر شدن در طول پروسه آسیاب خوراک ممکن است ایجاد شود.

زمانی که فرم خوراک فقیر باشد، چنین ارزیابی هایی در مقایسه بین پلت ها و خوراک های آردی نیز قابل تشخیص می باشد.

با این حال عمل آوری ضعیف ، بیانگر فرم فیزیکی خوراک است و نتایج به دست آمده تقویت کننده اهمیت فرم فیزیکی خوراک می باشد که باید به طور منظم مورد ارزیابی قرار گیرد.

ارزیابی کیفیت فیزیکی خوراک معمولا توسط الک مخصوص انجام می شود که در آن فرم کرامبل و پلت از نظر دوام مورد ارزیابی قرار می گیرند و تحت عنوان شاخص PDI شناسایی می شود.

جدول ۱ نشان دهنده پروفایل سایز هدف اجزای جیره استارتر در فرم کرامبل می باشد.

محصولاتی که پلت می شوند باید شامل مقادیر حداقلی از اجزای ریز ( ۱>mm) باشند ، هدف گذاری برای تولید خوراک با کمتر از ۱۰ درصد آردینگی (ارزیابی نمونه مزرعه ای ) به عنوان تولید دان پلت سالم می باشد.

ارزیابی سفتی پلت توسط وسایل مخصوص در آزمایشگاه کارخانه نظیر هولمن تستر یا تیومبلینگ تستر ، برای بیشتر پلت های سفتی بیش از ۹۰ درصد را در نظر دارد.

این ارزیابی ها شامل قرار دادن یک نمونه خوراک در وسایل مخصوص آزمایشگاهی بوده که یک روش تهاجمی است که نشان دهنده مشکلات فیزیکی خوراک مزرعه می باشد.

این برشو اجازه می دهد که کارخانه سازنده خوراک متوجه شود که آیا فرم فیزیکی خوراک تولیدی مناسب بوده یا اینکه مقدار آردینگی آن زیاد است.

ارزیابی کیفیت فیزیکی خوراک نباید فقط در کارخانه انجام شود ،ارزیابی مزرعه ای خوراک شاخص خوبی جهت چگونگی تهیه خوراک برای پرنده ها است ، بخصوص نمونه هایی که به طور مستقیم از ظروف خوراک خوری پرنده ها برداشت می شوند .

این موضوع می تواند در مزرعه توسط یک الک دستی انجام شود و نمونه گیری به طور مستقیم صور گیرد ، در این صورت اجرای این روش در کلیه مزارع امکان پذیر شود.

مراحل متعدد و فعالیت هایی که کارخانجات می توانند جهت پیشرفت کیفیت فیزیکی ضعیف خوراک انجام دهند ، وجود دارد .

Behnke در سال ۱۹۹۴ اثر روش های متفاوت ساخت خوراک بر سفتی پلت را مورد ارزیابی قرار داد، بیشتر مناطق دریافتند که آسایب کردن ، عمل آوری و روش های پلت سازی و به هر حال تغییراتی در فرمولاسیون می توانند موثر باشند به عنوان مثال حتی افزودن ۵ درصد گندم به طور معنی دار می تواند در بهبود کیفیت ساخت پلت موثر باشد.

نکته کلیدی این است که کیفیت فیزیکی ضعیف خوراک مورد قبول نیست و این بدین معنی است که باید جهت ساخت پلت مناسب تلاش گردد.