عناوین مشخصات گاوهای گوشتی
آبردین آنگوس
تاریخچه
پرورش گاوهای آبردین آنگوس از ابتدای قرن نوزدهم با ایجاد گله هایی از شمال شرقی اسکاتلند که به نام محلی « دودیز » و « هیوملیز » نامیده می شدند، آغاز گردید.
نسل های اولیه این گاو ها به اواسط قرن هجدهم برگشته و بعد از آن بوده که به شکل جمعی در کنار هم قرار گرفته و نژاد آن ها در کتاب گله (۱۸۶۲) ثبت شده است.
هوگ واتسون در آگوست ۱۸۰۸ شروع به جمع آوری نژادهای اصیل به شکل گسترده نموده و گله هایی با ویژگی های برجسته تولید نمود.
هوگ واتسون توانست با انتخاب بهترین نوع حیوانات سیاه و بی شاخ ، گله ای ایده آل را ایجاد نماید.گاو مورد علاقه او Old jock بود که در سال ۱۸۴۲ متولد شده و نسبت نژادی آنها به ژاک سینه خاکستری می رسید.
گاو دیگر مورد علاقه واتسون ، الدگرنی ( Oldgranny )بود که در سال ۱۸۲۴ متولد شده و گفته می شود که ۳۵ سال عمر نموده و ۲۹ گوساله به دنیا آورد .شجره بسیاری از گله های حال حاضر آنگوس به این دو حیوان می رسد.
اکنون آنگوس سیاه مشهورترین گاو گوشتی در ایالات متحده بوده که در سال ۲۰۰۵ تعداد ثبتی آنها ۳۲۴۲۶۶ راس بوده است.
خصوصیات
گاوهای آبردین آنگوس عموما رنگی قرمز یا سیاه داشته و در اکثر موارد رنگ این گاوها مشکی است.
در حالی که رنگ سفید هم گاهی در آنها دیده می شود.
این نژاد در مقابل هوای نامساعد و سرد مقاوم بوده و قابلیت تطبیق پذیری داشته و خیلی زود هم به سن بلوغ می رسد.
جثه آنها بزرگ و دارای لایه های چربی در گوشت خود می باشند. اگر چه نژاد آنگوس به عنوان گاو گوشتی مورد استفاده قرار می گیرد ولی برای استفاده از شیر و گوشت نیز پرورش داده می شوند.
گوساله های نر آنگوس دارای گوشت پر چربی بوده و گوساله های ماده آنها به آسانی زایمان می کنند.
همچنین از این نژاد برای پرورش گاوهای بدون شاخ استفاده می گردد.
شاخصه های نژادی
زایمان آسان و درصد بالای زنده مانی گوساله ها:
گاو آنگوس به شکل مرتب زایمان انجام داده، گوساله زایی آن آسان بوده و نیاز کمی به کمک دارد. خصوصیت مادرانه این گاو بسیار مطلوب بوده،گوساله آن لحظاتی بعد از زایمان از جا بلند شده و شروع به مکیدن شیر می نماید.
توانایی بالای شیردهی مادر:
گاو آنگوس به دلیل ویژگی مادرانه،آسان زایی و توانایی تولید شیر به میزان بالا برای مصرف و شیردهی گوساله معروف است.
یک مادر آنگوس وقت زیادی را صرف گوساله نموده و مقدار زیادی شیر تا هنگام از شیر گرفتن آن تولید می کند.
بلوغ زودرس،درصد بالای باروری و تحمل پذیری:
گاو آنگوس کار خود را در مورد گوساله ها خوب انجام می دهد . تحمل پذیری (توانایی گاو برای پرورش و زایمان گوساله ) بسیار خوبی دارد به طوری که یک امر غیر عادی نیست که گاو آنگوس در سن ۱۲ و ۱۳ سالگی بارور شوند.
بی شاخ بودن طبیعی:
با توجه به بی شاخ بودن این نژاد ، نیازی به شاخ بری برای این حیوان نمی باشد و این مزیت گاو سبب انتخاب آن شده است.
عدم ابتلا به سرطان چشم و پستان سوختگی:
پوست سیاه و پستان های قرمز و مشکی گله های آنگوس بدین معنی بوده که به ندرت مشکل پستان سوختگی و آفتاب سوختگی در آنها به وجود می آید.
همچنین سرطان چشم هم به ندرت در گله آنگوس به وجود می آید.
تطبیق پذیری با انواع شرایط آب و هوایی :
آنگوس با انواع شرایط آب و هوایی سازگاری داشته و کمترین نیاز ها را برای تطبیق پذیری با این وضعیت احتیاج دارد.
صرفه اقتصادی بالا:
یک مطالعه به تازگی نشان داده که گاوهای دورگه از نژاد آنگوس دارای برگشت سرمایه بیشتر ،کارآمدی بالاتر و صرفه اقتصادی افزون تر می باشند.
وجود چربی طبیعی برای مزه خوب و تردی گوشت:
بازار در پی دستیابی به گوشتی بوده که دارای رگه های سفید چربی (ماربلینگ ) باشد تا از این طریق به تقاضاهای مشتری پاسخ دهد.
از خصوصیات نژادی این گاوها،گوشت دارای رگه های سفید چربی می باشد.
از طرفی دیگر رابطه مستقیمی بین این رگه های چربی و تردی گوشت وجود دارد که با توجه به تردی گوشت و وجود چربی در آنها تا سطح قابل قبولی از گوشت گوساله های آن رضایت به دست آمده و مشتری پسند می باشد.
در پروژه نژاد شناسی که در استرالیای جنوبی و ویکتوریا انجام گرفته محققان دریافتند که گوساله های نژاد آنگوس دارای کمترین وزن در بدو تولد بوده و روند یکنواختی در وزن گیری و رشد را تا مرحله شیرگیری داشته و با تکمیل شدن روند رشد بیشترین میزان رگه بندی چربی را در گوشت خود دارا می باشند.
وضعیت توزیع جغرافیایی:
آبردین آنگوس در واقع یک نژاد بین المللی بوده و پرورش آن در آمریکا ، کانادا ، نیوزلند و آرژانتین شایع است.
همچنین این نژاد در استرالیا ، آفریقای جنوبی ، برزیل ، دانمارک ، نروژ، سوئد ، اسپانیا و آلمان پرورش داده شده و هنوز هم در بریتانیا مقبولیت عام دارد.
افریکاندر
تاریخچه
گاو افریکاندر که ( Afrikander ) هم نامیده شده از گاوهای محلی Khoi-Khoi در دماغه امید (آفریقا ) نشأت گرفته و تصور بر آن است که منشأ آن در گاوهای شاخ بلند هندی و مصری می باشد.
آفریکاندر از تیره سانگا است. گاو نوع سانگا در گستره وسیعی پرورش یافته و ابتدای تشکیل آن به زمان استقرار مستعمره Capecolony هلند در ۱۶۵۲ بر می گردد.
از این حیوانات به عنوان حیوانات بارکش استفاده شده است که در طول جنگ آفریقای جنوبی ، با توجه به شیوع بیماری طاعون گاوی تعداد زیادی از این گاوها از بین رفته یا در طول جنگ نابود گردیدند.
از آن هنگام تاکنون پرورش آنها منحصر به پرورش گاو گوشتی و استفاده از نژاد گوشتی آن بوده است.
امروزه محل بومی پرورش آن آفریقای جنوبی می باشد. اگر چه اندازه آن ها در سال ۱۹۹۸ به میزان ۲۰۴۶۵ راس گزارش شده است .
اما نگهداری کرایوژنیک (نگهداری منی گاو در مایع نگهدارنده و به شکل یخ زده )و بهینه سازی وضعیت نگهداری این حیوان در جنوب آفریقا این اطمینان را به وجود آورده که خطر کاهش و انقراض این نژاد برطرف گردد.
خصوصیات
این نژاد مطابق با استانداردهای پرورشی که برای نسل های زیادی اعمال شده پرورش یافته و این روند پرورش نشان داده که یک درجه بالایی از یکپارچگی رنگ و ترکیب فیزیکی در آنها وجود داشته که به ندرت در سایر نژادهای آفریقایی دیده می شود.
عموما این نژاد رنگ قرمز داشته که گستره قرمز خرمایی تا رنگ غلیظ آلبالویی را در بر می گیرد.
این نژاد شاخ های جانبی طویل داشته و پوست آن سفید کرمی متمایل به زرد می باشد.
گاو افریکاندر مقاومت خوبی را در مقابل گرما از خود نشان داده و تحت شرایط تنش گرمایی هم تا سطح بالایی قابلیت باروری دارد.
این نژاد گوشتی سنگین وزن بوده که گوشت آن کیفیت مطلوبی دارد. اما در شرایط تنش محیطی از خود آنستروس شیری نشان می دهد ( نبودفحلی در تمام و یا بخشی از دوران شیردهی) گاوهای بالغ به طور متوسط حدود ۵۲۵ تا ۶۰۰ کیلوگرم وزن داشته و وزن گاوهای نر (اخته نشده)از ۷۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرم می باشد.
گاوهای این نژاد پوستی افتاده و گوشی آویخته دارند.
گاوهای نر کوهان ماهیچه ای داشته و چربی در اطراف گردن دارند که همانند نژادهای زیبو ، ضخامت آن به ۷ سانتی متر می رسند.
در عملکرد گاوهای افریکاندر غیریکنواختی قابل ملاحظه ای مخصوصا در وزن پس از شیرگیری و میزان رشد آن در سن ذبح وجود داشته اما آنها در مجموع در هنگام بالغ شدن به شکل قابل ملاحظه ای پوشش کم چربی دارند.
شاخصه های نژادی
گاوهای ماده
-غریزه مادرانه قوی ،پرورش آسان گوساله و پائین ترین میزان تلفات گوساله
-تولید گوساله های سنگین وزن در نژادهای دورگه و آمیخته
– توانایی تولید ۱۰ گوساله و بیشتر در طول زندگی
گاوهای نر
-خصوصیات بالای نرینگی ، فعالیت بالا و فاقد اندام اضافی
-طول زیاد حیات و دوره بهره دهی( تا ۱۲ سال و بالاتر )
– ایجاد حاملگی سریع در برنامه آمیختگی و نژادی با جنس ماده
این ویژگی های پایدار در این گاو ها سبب شده تا برنامه های ایجاد نژاد دورگه به شکل عالی اعمال گردد.
از مشخصه های این نژاد سازگاری بهتر با بسیاری از روندهای اصلاح نژادی است.
در نژادهای اصلاحی پاها بلندتر بوده ماهیچه های پشت ، کمر ، کپل و ران ها پرتر می باشند ، اما حجم اصلی بدن کمتر می شود.
از لحاظ پرورش ، گاو افریکاندر وضعیتی عالی داشته و شیر آن برای گوساله ها مناسب و کافی است.
آزمایش ها نشان داده که در طول دوره ۲۱۰ روز شیردهی که گوساله از شیر مادر استفاده نموده ، به طور میانگین ۹۰۰ لیتر شیر مصرف می شود.
گاوهای مذکور دارای غریزه مادرانه قوی هستند . در صورت چریدن مناسب و وجود کافی آب تازه ، این گاوها می توانند در سال یک بار زایمان انجام دهند.
گوساله ها در هنگام زایمان تنها ۳۴ کیلوگرم وزن داشته که حدود این وزن نشانگر آسانی زایمان و سادگی آن است.
روند پرورش آنها در گرمای بسیار بالا هم امکان پذیر است.
اولین سن زایمان حدود ۳۶ ماهگی بوده و فاصله زایمان ها حدودا ۴۴۵ روز است ، درصد زایمان در آنها متغیر بوده و در مقایسه با سایر نژادها ( مانند تاسوانا ، تولی ، آنگوئی ،ماشونا ) این درصد بالا نمی باشد.
به هر حال این گاو ها به صورت گسترده ای در اختلاط نژادی با گاوهای اروپائی ، مخصوصا هرفرود، ساسکس، دون ، سمینتال و شاروله مورد استفاده قرار می گیرند.
وضعیت توزیع جغرافیایی
عموما این نژاد در آفریقا ، استرالیا و کشورهای گرمسیری یافت می گردد.
اوبراک
تاریخچه
اوبراک ( که با نام Laguiole هم شناخته شده) در اصل از اوورجون فرانسه نشأت گرفته و علی الخصوص آن که آن اسم شهر کوچکی در فرانسه بوده که اوبراک نامیده می شود.
اولین ثبت رسمی این این گاو به سال ۱۸۹۴ میلادی بر می گردد.
در نوشته های قرن هفدهم ذکر شده که راهبه های بندیکت که در شهر اوبراک زندگی می کردند ، قبلا اقداماتی را برای انتخاب و اصلاح این نژاد در گله های خود انجام داده اند .
بعد از انقلاب فرانسه و دوره ناپلئون ، کار واقعی مربوط به اصلاح نژاد این گاوها شروع شده و از آن زمان ادامه یافته است.
در سراسر قرن بیستم پیشرفت های تکنولوژی توانست کیفیت پرورش و اصلاح را بهینه سازی نماید.
امروزه تاکید زیادی بر برخی از ویژگی های این نژاد وجود دارد(مثلا یک گوساله در هر سال برای هر گاو) .
همچنین با توجه به اعمال تنوع غذایی و سیستم های تغذیه غلات و ذرت می تواند رشد ماهیچه ها را افزایش دهد.
مشخصات ظاهری
رنگ پوست اوبراک حنایی متمایل به قهوه ای بوده و می تواند به رنگ گندمی تا خاکستری کم رنگ هم دیده شود . در قسمت شانه ها و کپل این رنگ تیره تر است.این ویژگی ها به صورت قابل توجهی در نرهای اخته نشده دیده می شود و در آنها غالبا قسمت انتهای جلو به رنگ تیره می باشد. قسمت انتهای دم ، برآمدگی پائین شکم ، بینی ، نوک شاخ ها و اطراف گوش ها و چشم هم سیاه رنگ می باشد.
شاخ ها کمی به سمت عقب پیچیده شده و برخی هم حالت کشیدگی دارند . اوبراک در مزرعه آرام بوده و پاهای کوتاه ، قوی و ماهیچه ای داشته که برای مناطق کوهستانی هم مناسب می باشد.
میانگین وزن در گاوهای نر بزرگ ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ کیلوگرم بوده و یک گاو متوسط از این نمونه ۵۵۰ تا ۸۰۰ کیلوگرم و گوساله ها در زمان زایمان بین ۳۵ تا ۴۰ کیلوگرم وزن دارند.
این نژاد می تواند به خوبی به وسیله علوفه های خشبی هماننده چمن ها تغذیه شده و پروار گردد
قابلیت عالی باروری ، آسانی زایمان و میزان بالای شیر این حیوان بسیار مطلوب است.
شاخصه های نژادی
-باروری و زایمان عالی (یک گوساله در سال) -آسانی زایمان تا ۹۷ درصد (نیاز کم به مراقبت دامپزشکی)- کمترین نیاز به پرستاری به دلیل غریزه مادرانه قوی (هزینه کم برای تغذیه و مراقبت گوساله) -طول عمر مفید بالا – عادت پذیری بالا در مقابل تغییرات محیطی
وضعیت توزیع جغرافیایی
برای بیش از ۱۰۰ سال، ژن های این گاو به شکل منی منجمد به ۱۵ کشور آلمان ، ایرلند ، سوئیس ، لیتوانی ، مجارستان ، استرالیا ، بریتانیای کبیر ، اسپانیا ، لوگزامبورگ ، پرتغال ، کانادا ، ایالات متحده ، مراکش ، ایتالیا ، بلژیک ، نیوزیلند ، اسرائیل و غیره صادر گردیده است.
بازادایس
تاریخچه
اصل این نژاد از فرانسه و از شهر تاریخی بازاس که در کتاب گله در سال ۱۸۹۵ثبت شده نشإت می گیرد.
از حوزه Gironde تا سرزمین های پست و سرزمین های Haute Pyrenees (مناطق کوهستانی با ارتفاع ۲۴۰۰ متر ) این گاوها پرورش داده شده و عادت پذیری خوبی را با گرما و سرما و تنش های محیطی از خود نشان داده اند.
در سال ۱۹۸۹ ، گله های مادر ، اسپرم و رویان این حیوان برای اولین بار به انگلستان ، استرالیا ، بلژیک ،اسپانیا و هلند صادر شده و تاکنون هم ادامه دارد.
امروزه بازادایس به خاطر توانمندی پروارسازی ، گسترش ماهیچه ای و گوساله زایی آسان ، افزایش وزن ، میزان چربی پائین و ماربلینگ مناسب گوشت در سراسر دنیا مشهور است.
خصوصیات
بازادایس دارای رنگی تیره تا خاکستری روشن با چشم ها ،پوزه ها و پلک های روشن ، و کم رنگ است.آن ها دارای شاخ های سفت و سخت بوده و سم های آنها کوچک و تیره است . میانگین قد و وزن آن ها در نرها ۱۴۵ سانتیمتر ۱۱۰۰ کیلوگرم و در ماده ها ۱۴۰ سانتیمتر و ۷۵۰ کیلوگرم است. گوساله های متولد شده دارای رنگ بژ کم رنگ بوده و این رنگ تا ۳ ماهگی باقی می ماند.
در این نژاد مشخصه هایی وجود دارد که آن ها را متمایز ساخته است ، همچون توسعه ماهیچه ای مطلوب که در پشت و قسمت کپل گسترده بوده و ساختار استخوان بندی آن که سبب ایجاد نژادهای منحصر به فرد در وضعیت خالص و ترکیبی می گردد.
مطالب پیشنهادی
دانستنی ها
