عناوین مطلب
خواص و ویژگی های آهن در بدن اسب
Fe (آهن) ماده معدنی کمیابی است که اغلب با ورزش مرتبط است.
آهن در بدن به عنوان بخشی از مولکول “هم” در هموگلوبین گلبول قرمز مطرح و شناخته شده است.
در اوایل سال ۱۸۸۶ نشان داده شد که هموگلوبین اسب حاوی ۰.۳۳٪ آهن است،
تقریباً ۶۷٪ از آهن بدن در گلبول های قرمز خون به شکل هموگلوبین موجود است،
زمانی که گلبول قرمز می میرد آهن موجود در هِم آزاد می شود و از آن برای ساخت گلبول قرمز جدیداستفاده می کند.
بنابراین این یک چرخه پایداراست ، و به ندرت از دست دادن آهن در بدن وجود دارد، اما استثناهایی در این مورد وجود دارد:
اسب های دچار آلودگی انگلی شدید، اسب های مبتلا به EIPH (خونریزی ریوی ناشی از ورزش) و اسب های مبتلا به زخم و فرسایش در مخاط معده که منجر به از دست دادن خون می شود.
پراکسیدازها و کاتالازها و سیتوکروم ها نیز ترکیبات حاوی آهن در بدن هستند که سیتوکروم ها مانند هموگلوبین در انتقال اکسیژن از طریق الکترونها در ارتباط هستند.
برای سنتز هموگلوبین آهن مورد نیاز است و جزء گلبول قرمز است که اجازه می دهد اکسیژن به بافت ها منتقل شود.
اولین علامت مرتبط با کمبود آهن کم خونی است.
کم خونی زمانی رخ می دهد که تعداد گلبول های قرمز کاهش یابد که می توان آن را با تعداد گلبول های قرمز یا غلظت هموگلوبین اندازه گیری کرد.
که ممکن است در اثر از دست دادن خون، تخریب یا عدم تولید گلبول های قرمز ایجاد شود.
کم خونی به دو دسته ترمیم شونده یا غیر ترمیم شونده طبقه بندی می شود.
کم خونی مرتبط با کمبود آهن کم خونی هیپوکرومیک میکروسیتیک است.
با این حال، شواهد کمی وجود داردکه در واقع رژیم های فقیر از آهن منجر به این کم خونی می شود.
طبق مطالعات انجام شده، اسبهایی که مکمل حاوی آهن دریافت کردند، سطوح آهنی نرمال برای اسبهای بالغ داشتند.
تعداد بسیار کمی از اسبهای مکمل خورده مورد بررسی شواهدی از کم خونی داشتند
و آنهایی که هماتوکریت در حالت استراحت کمتر از ۳۴% داشتند (که به عنوان کمخونی تعریف میشود) هیچ شواهدی مبنی بر اختلال در وضعیت آهن نشان ندادند.
این سناریو اغلب اتفاق می افتد و به ندرت پیش می آید که اسبی با هماتوکریت کاهش یافته به آهن مکمل پاسخ دهد.
لارنس و همکاران (۱۹۸۷) هنگامی که اسبچه هابا میزان بالای ۳۲۲ میکرومینرال سطح آهن تغذیه شدند، نتوانستند افزایش هموگلوبین، هماتوکریت یا آهن سرم را نشان دهند.
هماتوکریت پایین نشان دهنده عفونت، بیماری سیستمیک با درجه پایین یا حتی وضعیت مرزی ویتامین B است.
مایر (۱۹۸۷) پیشنهاد کرد که آهن مورد نیاز اسب ۵۰۰ کیلوگرمی به ترتیب ۵۰۰، ۶۰۰ و ۱۲۰۰ میلی گرم در روز برای ورزش های سبک، متوسط و سنگین است.
سطوح بالای مکمل آهن ممکن است بر در دسترس بودن سایر مواد معدنی در رژیم غذایی تأثیر بگذارد.
لارنس و همکاران (۱۹۸۷) گزارش داد که سطوح بالای مکمل آهن در رژیم غذایی (۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) روی سرم و کبد را کاهش می دهد.
با این حال، Pagan (1998b)، هیچ ارتباطی بین محتوای آهن و هضم مواد معدنی در رژیم های غذایی با طیف وسیعی از محتوای آهن (۱۲۷-۷۵۳ ppm) نشان نداد.
بیشتر آهن در این مطالعه مکمل نبود و احتمالاً به شکل اکسید آهن بود.
منابع اصلی آهن در رژیم غذایی اسب
رژیم غذایی معمولی اسب حداقل ۱۰۰ میلی گرم آهن به ازای هر کیلوگرم ماده خشک روزانه را فراهم می کند.
این بدان معناست که اسب ۵۰۰ کیلوگرمی ما که ۲ درصد از وزن بدن خود را در غذای خشک در روز (۱۰ کیلوگرم) می خورد، حداقل ۱۰۰ میلی گرم در ۱۰ کیلوگرم = ۱۰۰۰ میلی گرم آهن در روز مصرف می کند.
با این حال، در بسیاری از موارد، این مقدار ممکن است به دلیل آلودگی خاک در علوفه هایی که اسب های ما می خورند، بسیار بیشتر باشد.
مشاهده آنالیز آهن بر روی نمونه های یونجه بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک (علوفه) غیرعادی نیست.
مقداری از این آهن بخشی از گیاه چمن خواهد بود، اما بخش قابل توجهی از آن ناشی از آلودگی خاک ذاتی علوفه های ذخیره شده برای اسب ها خواهد بود.
خاک مملو از آهن است و علیرغم تلاش ما، اسب ها ناخواسته آن را مصرف می کنند.
حتی اسبهایی که در مرتع هستند مقداری خاک مصرف میکنند، اما خبر خوب این است که بسیاری از آهن موجود در خاک برای جذب در روده کوچک اسب در دسترس نیست.
اگر آهن مصرفی در محیط اسیدی معده به شکل قابل جذب Fe2+ تجزیه نشود، از دستگاه گوارش اسب عبور کرده و وارد کود می شود.
آهن در علوفه یا خوراک هایی مانند تفاله چغندر
آهن موجود در گیاهان علفی، مانند مرتع یا یونجه، می تواند از منابع آهن قابل هضم یا غیر قابل هضم باشد.
گیاهان از آهن در فتوسنتز استفاده می کنند و آهن را به عنوان ماده ای به نام فیتوفریتین ذخیره می کنند.
این آهن ذخیره شده معمولاً، اما نه همیشه، برای جذب در روده کوچک در دسترس است.
قابلیت هضم آهن در گیاهان ؛ تابعی از بلوغ و محتوای فیبر گیاه است.
تخمیر فیبر علوفه ای در روده عقبی، آهن مرتبط با آن را آزاد می کند، اما آهن نمی تواند به راحتی توسط اسب پس از خروج از روده کوچک جذب شود.
تفاله چغندر یک نمونه عالی از این موضوع است.
تجزیه و تحلیل تفاله چغندر نشان می دهد که اغلب حاوی مقادیر بالایی آهن است، اما دو عامل به طور قابل توجهی تأثیر بالقوه آن را بر وضعیت آهن اسب کاهش می دهد.
اولاً، آهن موجود در تفاله چغندر عمدتاً به شکلی است که برای اسب ها در دسترس نیست و بنابراین از روده وارد کود می شود.
ثانیاً، تفاله چغندر حاوی کربوهیدرات پیچیده تخمیر شده در روده به نام پکتین است.
آهن موجود در پالپ چغندر معمولاً با این کربوهیدرات های پیچیده مرتبط است و تنها زمانی پتانسیل تبدیل شدن به آهن آزاد را خواهد داشت که تفاله چغندر در روده عقبی تخمیر شود.
از آنجایی که روده اسب آهن را عمدتاً در روده کوچک جذب می کند، احتمال جذب آهن آزاد در روده عقبی بسیار کاهش می یابد، اگر به طور کامل از بین نرود.
آهن در آب
آب در واقع می تواند منبع قوی تری از آهن آزاد در رژیم غذایی اسب شما نسبت به هر خوراکی باشد،
زیرا اغلب آهن موجود در آب به شکل آهنی محلول (Fe2+) است، برخلاف فرم پایدارتر آهن (Fe3+).
اسبها میتوانند از آهن موجود در آب به شکل آهنی بسیار راحتتر از آهن به شکل آهن استفاده کنند.
آب می تواند منبع موذی تری از آهن موجود در جیره اسب ها باشد و در صورت نگرانی باید آزمایش شود.