عناوین مطلب
پارگی آئورت در بوقلمون
التهاب عروق هموراژیک یک اختلال قلبی عروقی غیرعفونی در بوقلمون های جنس نر (دارای سرعت رشد بالا) است، که در بعضی مواقع گونه های دیگر را نیز تحت تاثیر قرار میدهد.
علایم این اختلال غالبا مرگ ناگهانی است.
تشخیص بر اساس تاریخچه سلامت گله و مشاهدات کالبدگشایی است.
برای این اختلالات درمان خاصی وجود ندارد، اما کاهش استرس و محدود کردن مصرف خوراک در مرحله رشد سریع پرنده (۴ تا ۹ هفتگی) ممکن است بروز این اختلال را کاهش دهد.
خونریزی داخلی - کلیوی در بوقلمون
مرگ ناشی از خونریزی داخلی حاد که یک بیماری شایع در بوقلمون های جنس نر تجاری است معمولاً به صورت سندرم خونریزی کلیوی یا پارگی آئورت ظاهر میشود.
سندرم خونریزی کلیوی یک اختلال قلبی- عروقی غیر عفونی است که معمولاً بوقلمون های جنس نر در سن ۸ تا ۱۹ هفتگی را تحت تأثیر قرار میدهد که با مرگ ناگهانی و کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک مشخص میشود.
میزان مرگ و میر معمولا ۵/۰ تا ۲ درصد است، اما این میزان میتواند بیشتر نیز باشد. پرندگان اغلب بدون علایم اولیه تلف میشوند.
مرگ ناگهانی و غیرمنتظره در بوقلمون های جنس نر سالم و با سرعت رشد بالا نیز میتواند ناشی از پارگی آئورت شکمی باشد.
گله های سالم و با رشد سریع احتمال بیشتری دارد که تحت تأثیر قرار گیرند.
علت بیماری سندرم خونریزی کلیوی ناشناخته است اما ظاهراً ارتباطی با عملکرد ریوی یا فشار خون بالا ندارد.
پارگی آئورت به شدت تحت تاثیر ژنتیک است
پارگی آئورت به شدت تحت تاثیر ژنتیک است زیرا این بیماری بیشتر در نژادهای خاصی از بوقلمونهای تجاری رخ میدهد.
با اینکه این اختلال به عنوان یک بیماری کلاسیک در بوقلمونها در نظر گرفته میشود اما وقوع این اختلال در مرغ، شترمرغ و پرندگان آبزی (اردک، غاز و …) نیز گزارش شده است.
مرگ ناشی از پارگی آئورت در نتیجه خونریزی شدید و حاد به داخل حفره بدن است.
تلفات در گله های آسیب دیده معمولاً ۱ تا ۲ درصد است، اما می تواند به ۱۰ درصد نیز برسد.
علایم و نشانه¬های کالبدشکافی
سندرم خونریزی داخلی- کلیوی و پارگی آئورت، موارد مشابهی هستند که از اختلالات قلبی- عروقی غیرعفونی ناشی میشوند و معمولاً بوقلمونهای جنس نر در سن ۸ تا ۱۹ هفتگی را تحت تأثیر قرار میدهند و با مرگ ناگهانی و خونریزی داخلی حاد مشخص میشوند.
میزان مرگ و میر معمولاً ۱ تا ۲ درصد است، اما میتواند در شرایط حاد بیشتر باشد، گاهی اوقات میزان تلفات در طی چند روز افزایش می یابد.
پرندگان معمولاً در وضعیت بدنی عالی هستند و اغلب بدون علائم اولیه تلف میشوند.
پارگی آئورت احتمالاً خصیصه ژنتیکی است زیرا این بیماری بیشتر در نژادهای خاصی از بوقلمون های تجاری رخ می دهد و با فشار خون بالا همراه است.
درمان پارگی آئورت در بوقلمون
اگرچه درمان خاصی برای خونریزی داخلی- کلیوی وجود ندارد، اما کاهش فعالیت و سرعت رشد در کاهش خونریزی داخلی- کلیوی موثر است.
رزرپین (Reserpine) خونریزی داخلی- کلیوی را کاهش میدهد اما به دلیل اینکه رزرپین در فهرست افزودنیهای مجاز برای خوراک بوقلمون ها تایید نشده، بنابراین نمی توان از آن در گله های تجاری استفاده کرد.
افزایش دمای سالن و تغییر برنامه روشنایی بصورت مرحله ای نیز باعث کاهش خونریزی داخلی- کلیوی میشود.
فعالیتهایی که استرس قلبی – عروقی را افزایش میدهند (مانند عصبی بودن پرنده، گرد و خاک سالن و سر و صدا) بخصوص در سن ۷ تا ۱۵ هفتگی باید به حداقل برسد.
دمای پایینتر محیط (۱۳ درجه سانتیگراد) و روشنایی متناوب باعث افزایش مرگ و میر ناشی از خونریزی داخلی- کلیوی میشود.
کمبود مس و روی، فشار خون بالا، تغییرات هورمونی، تغییرات ناگهانی رژیم غذایی، داروها، تراکم گله، سر و صدا و سایر موارد استرسزا عواملی هستند
که باعث پارگی آئورت بوقلمون میشوند، اما مشابه خونریزی داخلی- کلیوی ، هیچ درمان توصیه شده خاصی برای پارگی آئورت وجود ندارد.
در برخی مقالات برای پیشگیری از بروز پارگی آئورت از افزودن عنصر مس مازاد بر نیاز تغذیه های پرنده در جیره غذایی مطرح شده که سایر پژوهشگران بدلیل عواقب ناشی از افزایش مس مانند مسمومیت پرنده، فرسایش سنگدان و تورم پیش معده این روش را تایید نکرده و توصیه نمی کنند.
محدود کردن مصرف خوراک یا پروتئین در طول دوره رشد برای کاهش سرعت رشد ممکن است بهترین رویکرد برای کاهش وقوع پارگی آئورت باشد.
همانند خونریزی داخلی- کلیوی، فعالیت هایی که استرس قلبی- عروقی را افزایش می دهند باید به حداقل برسد.
· سندرم خونریزی- کلیوی و پارگی آئورت دو شکل متفاوت از سندرم قلبی- عروقی کشنده هستند که در بوقلمون های جنس نر با رشد سریع مشاهده میشود.
· برای این اختلالات درمان موثری وجود ندارد، اما مواردی همچون کاهش استرس محیطی، استفاده از جیره غذایی مناسب و متعادل، استفاده از برنامه نوری مناسب و رعایت تراکم گله میتوانند در پیشگیری از بروز این اختلالات موثر باشند.