چگونگی هضم غذا در دستگاه گوارش گاو

معده نشخوار کنندگان را بررسی کنید . این ارزیابی گاوها را منحصر به فرد می کند.

علوفه سیلو شده در ساختمان سیلو بسته بندی شده و اکنون زمان تغذیه آن است . امیدواریم که یک جیره خوب متوازن  ،تهیه شده باشد که بتواند نیازهای تغذیه ای گاوها را تامین کند.

آشنایی با نقش بخش های مختلف دستگاه گوارش برای درک این که گاوها مواد مغذی مورد نیاز خود را برای حفظ عملکرد تولید و تولیدمثل دریافت می کنند ، مفید است.

ترتیب معکوس

لوله هضمی گاو شامل دهان ، مری ، بخش های معده ای ، روده باریک و روده بزرگ است.

به طور کلی معده نشخوارکننده ۷۵ درصد حفره شکمی آن ها را تشکیل می دهد .

هرچه بیشتر با سیستم گوارش گاو آشنا شویم ، بهتر در می یابیم  که خوراک در طول معده چهار قسمتی گاو به صورت الفبای معکوس حرکت می کند.

شکمبه یا خمره تخمیر 

شکمبه که در طرف چپ گاو قرار دارد ، بزرگ ترین بخش ۴ قسمتی معده است.

شکمبه توسط چهار شیار به چندین قسمت تقسیم می شود .

شیارها انقباض های افقی تشکیل را می  دهند که شکمبه را به دو کیسه مشخص تقسیم می کند ، شکمبه بسته به اندازه و نژاد گاو می تواند مقدار ۱۰۰ تا ۲۰۰ لیتر مواد را دخود نگهداری کند و به خاطر این ظرفیت نگهداری کند و به خاطر این ظرفیت نگهداری به عنوان ذخیره خوراک و خمره تخمیر خوراک عمل می کند.

بیشترین میزان تخمیر خوراک و جذب مواد مغذی در ناحیه شکمبه ونگاری اتفاق می افتد.

یک جمعیت میکروبی در شکمبه ، شامل باکتری ها ، قارچ ها و پروتوزوآها خوراک تغذیه شده حیوان را هضم و یا تخمیر می کنند.

شرایطی که در شکمبه وجود دارد برای رشد میکروب ها مطلوب است .

شکمبه بیشترین میزان اسیدهای چرب فرار (یعنی منبع اولیه انرژی نسخوارکنندگان ) را که از تخمیر کربوهیدراتها توسط میکروب ها تولید می شود.جذب می کند.

جذب اسیدهای چرب فرار و سایر محصولات حاصل از هضم از طریق رسیدن جریان خون به دیواره های شکمبه افزایش می یابد.

بیشتر قندها در شکمبه هضم می شوند، در حالی که بعضی از پروتئین ها ممکن است به سایر قسمت های معده بروند.

زائده های ریزی به نام پاپیلا سطح ظرفیت جذب شکمبه را افزایش می دهند.

شکمبه همواره در حال انتقال و جابجایی است.

گاوهای سالم در هر دقیقه ۱ تا ۲ انقباض دارند.

انقباض های شکمبه محتویات شکمبه را مخلوط کرده ،  میکروب ها را در تماس با خوراک ها قرار داده ، موادجامع شناور ار کاهش و مواد را به خاج از شکمبه حرکت می دهد.

نگاری ، چهل خانه، شان کندوی عسل

نگاری یک ساختار کیسه مانند  در قسمت قدامی حفره بدنی است.

بافت های آن به صورت یک شبکه شبیه شان کندوی عسل است.خوراک های سنگین یا متراکم و اشیاء فلزی که توسط گاو خورده شده در این قسمت می افتند .

نگاری در نزدیکی ناحیه قلب قرارر دارد.

اشیائ تیز که خورده می شود می تواند این بافت را تخریب و بیماری های داخلی ایجاد کند . در صورتی که مشکل توسط مگنت آهن ربا و یا جراحی ف جلوگیری و یا کنترل نشود، می تواند ایجاد عفونت کند و به مرگ دم منجر گردد.

شکمبه و نگاری ، اغلب به عنوان یک عضو واحد (reticulorumen) در نظر گرفته می شوند و به طور ناقص توسط یک لایه بافت جدا می شوند.

هزارلا

این عضو دارای شکل کروی و بافت های برگی شبیه صخحات کتاب است .هزارلا آب و سایر مواد را از محتویات هشم شده جذب می کند.

مواد خوراکی بین لایه ها بیشتر از سایر قسمت ها خشک می شوند.

در این تقسمت تا ۱۰۰ لایه را همراه با پرزهای کوچک (پاپیلاهای) می توان یافت .

در یک گاو کاملا رشد کرده ، اندازه هزارلا به انداز یک توپ بسکتبال است.

شیردان ، معده حقیقی 

این قسمت تنها بخشی است که دارای پوشش غده ای است . اسیدکلریدریک و آنزیم های هضمی موردنیاز برای تجزیه خوراک ها به داخل معده ترشح می شود.

شیردان قابل مقایسه با معده غیر نشخوار کنندگان است.

شیرابه ای که با PH برابر ۶ وارد این معده می شود.

به سرعت توسط اسید ترشح شده به سطح pH برابر ۲.۵ تنزل می کند. پروتئین عبوری و پروتئین میکروبی به سمت معده و روده کوچک برای هضم و جذب منتقل می شوند.

خوراکی که از شرایط هضم معده فرار می کند به دو عضو دیگر یعنی روده کوچک و روده بزرگ وارد می شود.

روده باریک 

اندازه روده باریک در حدود ۲۰ برابر طول حیوان است( ۳۹ متر طول و ۵ سانتی متر قطر) . 

روده باریک شامل ۳ قسمت است : دئودنوم  ،ژوژنوم و ایلئوم . روده کوچک ترشحات پانکراس و صفرا را دریافت می کند که هضم و افزایش pH از سطح ۲.۵ به ۷ یا ۸ کمک می کند.

فرایند هضم در این قسمت کامل می شود و مواد مغذی از طریق ویلی های روده کوچک (زائدهای انگشتی کوچک) جذب می شود. بیشتر هضم وجذب چربی در روده باریک اتفاق می افتد.

روده بزرگ 

روده بزرگ آخرین بخش لوله گوارش است که از طریق آن خوراک های هضم نشده عبور می کنند.

مقداری از هضم باکتریایی خوراک های هضم نشده در اینجا اتفاق می افتد اما جذب اساسی آب حاصل از فعالیت هضمی در روده بزرگ اتفاق می افتد.

تکامل دستگاه گوارش زمان بر است

در چند هفته اول زندگی شکمبه ، نگاری و هزارلا گوساله تکامل نیافته است. برخلاف گاوهای بالغ ، در گوساله ؛ شیردان بزرگترین بخش معده یعنی ۵۰ تا ۷۰ درصد کل معده را تشکیل می دهد.

در این مرحله از زندگی ، شکمبه دارای عملکرد محدودیاست ..

شیر از طریق ناودان مری وعبور مستقیم به سمت شیردان عبور می کند.

تازمانی که گوساله شیر مصرف می کند ، شکمبه تکامل می یابد . وقتی که گوساله شروع به به مصرف کنسانتره و علوفه کرد، یک جمعیت میکروبی در شکمبه مستقر می شوند و پرزهای شکمبه توسعه پیدا می کند.

در سن ۸ هفتگی گوساله ، شیردان فقط ۳۰ درصد کل فضای معده را تشکیل می دهد .

شکمبه گوساله در حدود ۳ ماهگی همانند گاو بالغ فعال می شود.

شناخت نقش هریک از بخش های معده در هضم می تواند به تامین نیازهای تغذیه ای گاو کمک زیادی کند.